بررسی شیوع ژن های int۱، sul۱، aada۲ و aadb در سویه های اسینتوباکتر بامانی جدا شده از نمونه های بالینی در تهران

سابقه و هدف: اسینتوباکتر بامانی یک کوکوباسیل گرم منفی می باشد که به طور فزاینده ای به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی گزارش می شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اینتگرون کلاس 1 و ژن های کد کننده آنزیم های تغییر دهنده آمینوگلیکوزید ها تیپ های aada2 وaadb در میان سویه های اسینتوباکتر بامانی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 33  نمونه از اسینتوباکتر بامانی جدا شده از بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) و شهید مدرس تهران انجام گردید. مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و مطابق با دستورالعمل clsi تعیین شد. حضور ژن های int-1، sul1، aada2 وaadb  در سویه های بالینی با استفاده از روش pcr مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: فراوانی ژن های inti1، sul1، aada2 و aadb در سویه های اسینتوباکتر بامانی به ترتیب معادل 51.5، 51.5، 24.2 و 36.4 درصد گزارش شد. در این مطالعه تمامی سویه ها دارای مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی بودند و بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، پنی سیلین، سفیکسیم، سفالوتین، سفتیزوکسیم، نالیدیکسیک اسید، کلیندامایسین، کلرامفنیکل، سولفومتاکسازول-تری متوپریم و استرپتومایسین (100%) وجود داشت. همچنین کمترین میزان مقاومت در آنتی بیوتیک های جنتامایسین (66.7 درصد) و تتراسایکلین (69.7 درصد) مشاهده گردید. نتیجه گیری: ارتباط معنی داری بین حضور اینتگرون کلاس 1 و مقاومت به یک آنتی بیوتیک وجود داشت. با این حال، این ارتباط در بسیاری از سویه ها که مقاومت به بقیه آنتی بیوتیک ها نشان می دادند قابل توجه نیست. این یافته حاکی از این  است که علاوه بر اینتگرون ها، دیگر عوامل ایجاد کننده مقاومت مانند ترانسپوزون و پلاسمید نیز ممکن است در ایجاد مقاومت نقش داشته باشند.